Het koor van de kerk te Odoorn is opgetrokken met materiaal dat we slechts zelden bij een Nederlandse kerk aantreffen, nl. granieten zwerfstenen. Tot ongeveer 3.75 m. hoogte bestaat de muur uit deze gespleten en behakte stenen, daarboven uit baksteen. Aan de oostzijde zijn in het baksteenwerk de moeten van twee kleine rondboogvensters te zien. De grote spitsboogvensters in de zwerfsteen zijn later ingehakt. Het koor is overdekt door een koepelachtig gewelf met vier rechthoekige ribben. Ribben en muralen beginnen vrij laag, nl. op 1.25 m. de (huidige) grond. Een en ander wijst op een bouw aan het einde van de 12de eeuw of rond 1200. Het kennelijk uit dezelfde tijd daterende schip werd in 1856 helaas afgebroken. Blijkens een oude tekening was dit schip tot ongeveer 1.50 m. van zwerfstenen opgebouwd en had het in de westgevel vier spaarvelden, die gedekt waren met klimmende rondboogjes. De huidige uit 1856 daterende kerk is een eenvoudig gebouw met pilasters en rondboogvensters. In 1897 brandde de kerk geheel uit. De nadien aangebrachte inrichting is sober. De preekstoel staat tegen de scheiding van koor en schip. Enkele fraaie inventarisstukken bevinden zich nu in het Provinciaal Museum in Assen, nl. een koperen doopbekken uit 1631, een offerblokje op smeedijzeren stander en een gesneden leeuwenkop, welke tot de vroegere preekstoel hoorde.

Krantenbericht omtrent de nieuwbouw van de kerk uit de Provinciale Drentsche en Asser courant 07-05-1856